ให้ตายเถอะไฉนถึงมีแต่คนอยากแต่งงานกับนางกันเล่าหกภพภูมินี้มิได้มีแต่นางคนเดียวเสียหน่อย!
————————-

“ท่านมีเรื่องที่ปรารถนาที่สุดในชีวิตหรือไม่ จนต้องภาวนากับสวรรค์เพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาครอบครอง” เพราะตั้งแต่อยู่ด้วยกันกับเขามา นางไม่เคยได้ยินเสียงที่อยู่ในใจเขาสักคำเลย
เย่าชิงคงหรี่ตา รอยยิ้มที่มีเลือนหายไปครึ่งส่วน แต่ก็ยงคงยิ้มไว้อยู่บางๆ
ครั้งที่สองแล้วที่อิ๋นหลิงถามเช่นนี้ ไม่รู้ว่านางอยากรู้อันใดกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เขามีเรื่องที่ปรารถนาอยู่ แต่ไม่จำเป็นต้องภาวนาต่อสวรรค์ ด้วยรู้ดีว่าภาวนาไปก็เท่านั้น มิมีอันใดเปลี่ยนแปลงได้นอกจากลงมือเอง เลือกเส้นทางด้วยตัวเอง
“ไม่มี” เขาตอบนางเท่านั้น
“แต่ข้ามีเรื่องที่ปรารถนาอยู่ในใจและจำเป็นที่ต้องทำ ฉะนั้น ข้าอยากให้ท่านเข้าใจข้า และยินยอมให้ในสิ่งที่ข้าต้องการ” อิ๋นหลิงกล่าวอย่างร้อนรน รอคำตอบของเขาจนร้อนใจ
“เจ้ามีความต้องการเช่นนั้นหรือ?” เขาถามคล้ายสนใจเรื่องที่นางขออยู่มาก
อิ๋นหลิงพยักหน้าตอบฉับไว “ท่านยอมในสิ่งที่ข้าหมายมาดปรารถนาได้หรือไม่ “
เย่าชิงคงหรี่ตาซ่อนประกายวูบไหวมิดเม้น ทว่ามิอาจปกปิดรอยยิ้มอันเย้ายวน
“ได้” ไม่พูดเปล่า เขารับคำจบพลันแกะสายคาดเอวออกฉับไว พร้อมถอดเสื้อตัวนอกเหวี่ยงไปกลางห้อง
จากนั้น เย่าชิงคงเปลือยท่อนบนอล่างฉ่าง สองมือเคลือบเกล็ดเปลี่ยนมาง่วนกับเชือกกางเกงด้านล่าง พลางบอกนางว่า
“จะยืนนิ่งอีกนานเท่าใด หากไม่รีบ เจ้าจะสมปรารถนาหรือ”
อิ๋นหลิงที่ตะลึงค้างพอคืนสติได้ก็ถามเสียงดุดัน “ท่านจะทำอะไร หยุดมือประเดี๋ยวนี้!”