พระจันทร์บนแผ่นดินอื่น

พระจันทร์บนแผ่นดินอื่น
ผู้เขียน: แพรพลอย วนัช
สำนักพิมพ์: แพรพลอย วนัช
หมวด: นวนิยายชีวิต / ดรามา

สิบหกปีที่แล้ว มาร์คพบแสงเดือนที่ม่อนปิ่น เมื่อครั้งเป็นเด็กชายวัย 14 ที่ติดตามแม่เดินทางมายังเมืองไทย ในนามองค์กรการกุศลระหว่างประเทศ เพื่อแจกของและทุนเล่าเรียนให้แก่เด็กเรียนดีแต่ยากจน ซึ่งแสงเดือนเป็นหนึ่งในนั้น ขณะที่มาร์คยังจดจำเด็กผู้หญิงเนื้อตัวสกปรกมอมแมมผู้มีนัยน์ตาซื่อสัตย์ แสงเดือนก็ยังเก็บความเอื้ออาทรของเขาไว้ในความทรงจำ สิบหกปีต่อมา… โชคชะตาได้นำพาให้ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง และเป็นโชคชะตาที่นำทางแสงเดือนกลับไปพบความจริงที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ที่แม้ว่าเธออยากให้ลบเลือนไปจากชีวิตมากแค่ไหน ก็ไม่อาจทำได้…

— เป็นครั้งแรกที่แสงเดือนอยากย้อนเวลากลับไปได้ หากไม่รู้ความจริงเสียตั้งแต่แรกคงเจ็บปวดน้อยกว่านี้ เวลานี้เธออยากเป็นแค่เด็กกำพร้าที่บ้านเปียงหลวง มีเลือดไทยแท้เต็มตัว หญิงสาวภาคภูมิใจในความเป็นแสงเดือน หากก็ไม่สามารถปฏิเสธความเป็นจ๋ามตองได้ ชั่วขณะนั้นแสงเดือนบอกตัวเองว่า ไม่เคยรู้สึกต่ำต้อยเช่นนี้มาก่อนในชีวิต —

“… แต่ในขณะเดียวกันมองพระจันทร์ทีไร ฉันก็รู้สึกอ้างว้างเหลือเกิน เมื่อนึกถึงว่าฉันไม่มีครอบครัวให้ยึดเหนี่ยว ฉันอยากมีบ้านหรือที่ไหนสักแห่งที่ฉันพักพิงแล้วรู้สึกปลอดภัย จนสามารถมองท้องฟ้าแล้วรู้สึกว่าพระจันทร์ดวงนั้นงดงามต่างออกไป”

พระจันทร์บนแผ่นดินอื่น แพรพลอย วนัช www.mebmarket.com สิบหกปีที่แล้ว มาร์คพบแสงเดือนที่ม่อนปิ่น เมื่อครั้งเป็นเด็กชายวัย 14 ที่ติดตามแม่เดินทางมายังเมืองไทย ในนามองค์กรการกุศลระหว่างประเทศ เพื่อแจกของและทุนเล่าเรียนให้แก่เด็กเรียนดีแต่ยากจน ซึ่งแสงเดือนเป็นหนึ่งในนั้น ขณะที่มาร์คยังจดจำเด็กผู้หญิงเนื้อตัวสกปรกมอมแมมผู้มีนัยน์ตาซื่อสัตย์ แสงเดือนก็ยังเก็บความเอื้ออาทรของเขาไว้ในความทรงจำ สิบหกปีต่อมา… โชคชะตาได้นำพาให้ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง และเป็นโชคชะตาที่นำทางแสงเดือนกลับไปพบความจริงที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ที่แม้ว่าเธออยากให้ลบเลือนไปจากชีวิตมากแค่ไหน ก็ไม่อาจทำได้… — เป็นครั้งแรกที่แสงเดือนอยากย้อนเวลากลับไปได้ หากไม่รู้ความจริงเสียตั้งแต่แรกคงเจ็บปวดน้อยกว่านี้ เวลานี้เธออยากเป็นแค่เด็กกำพร้าที่บ้านเปียงหลวง มีเลือดไทยแท้เต็มตัว หญิงสาวภาคภูมิใจในความเป็นแสงเดือน หากก็ไม่สามารถปฏิเสธความเป็นจ๋ามตองได้ ชั่วขณะนั้นแสงเดือนบอกตัวเองว่า ไม่เคยรู้สึกต่ำต้อยเช่นนี้มาก่อนในชีวิต —“… แต่ในขณะเดียวกันมองพระจันทร์ทีไร ฉันก็รู้สึกอ้างว้างเหลือเกิน เมื่อนึกถึงว่าฉันไม่มีครอบครัวให้ยึดเหนี่ยว ฉันอยากมีบ้านหรือที่ไหนสักแห่งที่ฉันพักพิงแล้วรู้สึกปลอดภัย จนสามารถมองท้องฟ้าแล้วรู้สึกว่าพระจันทร์ดวงนั้นงดงามต่างออกไป”