รวงผึ้งกับท่านผู้ว่าฯ

รวงผึ้งกับท่านผู้ว่าฯ
ผู้เขียน: กระดังงา พญายอ
สำนักพิมพ์: nuptong
หมวด: นิยายโรมานซ์

รวงผึ้งรู้สึกสงสารผู้ชายคนนี้จับใจ เพราะเธอรักเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ทำใจให้รักลูกสาวเขาที่เสียชีวิตไปแล้วไม่ได้ อโหสิเถอะนะคุณหนูพิไล อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด รวงผึ้งขนลุกเกรียวจนต้องแนบกายเข้าหากายแกร่ง อาศัยไออุ่นขับไล่ความหนาวเหน็บ อย่าเป็นผีมาหลอกกันนะ เธอไม่กล้าสู้กับผีหรอก
“ท่านคะ คือผึ้งมีเรื่องจะขอ”
“ว่ามาสิ ฉันให้ได้ทุกอย่าง” ท่านตอบด้วยความมั่นใจ
“ผึ้งอยากได้บ้านหลังใหม่” เธอกลัวที่นี่ แม้จะรักท่านมาก แต่เธอทำใจให้รักที่นี่ไม่ลง
“ทำไมล่ะ ที่นี่ก็กว้างขวางใหญ่โต”
“ผึ้งรู้ว่าท่านรักที่นี่ แต่ผึ้งไม่ชอบนี่คะ อยากได้บ้านใหม่”
ท่านเกษมนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะตอบว่า “ได้สิ แต่ขอเป็นที่นี่ได้หรือเปล่า ฉันจะได้มาดูแลได้สะดวกไม่ต้องเดินทางให้เสียเวลา”
“ได้สิคะ ขอบคุณท่านมากค่ะ” รวงผึ้งดีใจจนเนื้อเต้น หัวใจพองคับอก ขออะไรก็ได้ ความรักเป็นอย่างนี้นี่เอง
ผืนดินแห่งนี้ออกจะกว้างขวาง แต่เธอขอสร้างบ้านที่ด้านหน้า เพราะด้านหลังเป็นสุสานคนตาย แค่คิดก็หลอน ขนหัวลุก หนาวขึ้นมาทันที บ่อร้างถูกถมไปแล้ว แต่ห้องใต้ดินล่ะ ท่านรู้หรือเปล่าว่าเป็นที่ทรมานเหยื่อ ช่างมันเถอะ ในเมื่อไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วมันจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ปล่อยห้องใต้ดินไว้อย่างนั้นแหละ
ท่านเกษมหอมแก้มรวงผึ้งเบาๆ มือไม้เริ่มลูบไล้
“ท่านขา ผึ้งไม่มีอะไรจะมอบให้ท่าน สมบัติติดกายสักชิ้นก็ไม่มี นอกจากจะอยู่รับใช้ท่านอย่างซื่อสัตย์ตลอดไป เพราะว่าผึ้งรักท่าน”
บอกรักเพื่อปลอบประโลมใจผู้ชาย ที่กำลังถูกความเศร้ากัดกินหัวใจ แนบกายเข้าออดอ้อนคลอเคลีย ใช้ผิวนุ่มถูไถผิวกายแกร่ง
“มีลูกให้ฉันหลายๆ คนสิ ที่นี่จะได้ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป” น้ำเสียงแหบพร่า
รวงผึ้งตกใจหยุดขยับทันที มีลูกหรือ เธอไม่เคยคิดมาก่อน
“ฉันยังแข็งแรงนะ เธอก็ยังสาว ขยันสักหน่อยก็คงมีได้เร็วๆ นี้”
นี่ยังไม่ขยันอีกหรือ ขยันกว่านี้จะเป็นอย่างไร รวงผึ้งให้รู้สึกสงสัยและเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ แต่เธอจะตอบว่าอย่างไรได้ นอกจากคำว่า…
“ค่ะ”
“ขอบใจผึ้งมาก น่ารักเสียจริงเชียว” กดจมูกหอมแก้มฟอดๆ กอดแน่นขึ้นไปอีกจนโดนหญิงสาวประท้วงว่าหายใจไม่ออก
“อโหสิให้พิไลด้วยนะ ได้ไหมผึ้ง”
“ค่ะ” คนตายไปแล้วจะโกรธเคืองไปทำไมอีก
“เผื่อว่าเขาจะอาศัยท้องเธอมาเกิดเป็นลูกฉันอีก”
ฮะ! ว่าอะไรนะ จะให้คุณหนูพิไลมาอาศัยท้องเธอเกิดอย่างนั้นหรือ ไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาด รวงผึ้งปฏิเสธลั่นในใจ เธอจะสวดมนต์ภาวนาทุกคืนขออย่าให้ผู้หญิงคนนั้นมาอาศัยท้องเกิด ไปเกิดที่ไหนก็ไปเถิด อย่ามาอาศัยท้องเธอเกิดเลยนะ

รวงผึ้งกับท่านผู้ว่าฯ กระดังงา พญายอ www.mebmarket.com รวงผึ้งรู้สึกสงสารผู้ชายคนนี้จับใจ เพราะเธอรักเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ทำใจให้รักลูกสาวเขาที่เสียชีวิตไปแล้วไม่ได้ อโหสิเถอะนะคุณหนูพิไล อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด รวงผึ้งขนลุกเกรียวจนต้องแนบกายเข้าหากายแกร่ง อาศัยไออุ่นขับไล่ความหนาวเหน็บ อย่าเป็นผีมาหลอกกันนะ เธอไม่กล้าสู้กับผีหรอก“ท่านคะ คือผึ้งมีเรื่องจะขอ”“ว่ามาสิ ฉันให้ได้ทุกอย่าง” ท่านตอบด้วยความมั่นใจ“ผึ้งอยากได้บ้านหลังใหม่” เธอกลัวที่นี่ แม้จะรักท่านมาก แต่เธอทำใจให้รักที่นี่ไม่ลง“ทำไมล่ะ ที่นี่ก็กว้างขวางใหญ่โต”“ผึ้งรู้ว่าท่านรักที่นี่ แต่ผึ้งไม่ชอบนี่คะ อยากได้บ้านใหม่”ท่านเกษมนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะตอบว่า “ได้สิ แต่ขอเป็นที่นี่ได้หรือเปล่า ฉันจะได้มาดูแลได้สะดวกไม่ต้องเดินทางให้เสียเวลา”“ได้สิคะ ขอบคุณท่านมากค่ะ” รวงผึ้งดีใจจนเนื้อเต้น หัวใจพองคับอก ขออะไรก็ได้ ความรักเป็นอย่างนี้นี่เองผืนดินแห่งนี้ออกจะกว้างขวาง แต่เธอขอสร้างบ้านที่ด้านหน้า เพราะด้านหลังเป็นสุสานคนตาย แค่คิดก็หลอน ขนหัวลุก หนาวขึ้นมาทันที บ่อร้างถูกถมไปแล้ว แต่ห้องใต้ดินล่ะ ท่านรู้หรือเปล่าว่าเป็นที่ทรมานเหยื่อ ช่างมันเถอะ ในเมื่อไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วมันจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ปล่อยห้องใต้ดินไว้อย่างนั้นแหละท่านเกษมหอมแก้มรวงผึ้งเบาๆ มือไม้เริ่มลูบไล้“ท่านขา ผึ้งไม่มีอะไรจะมอบให้ท่าน สมบัติติดกายสักชิ้นก็ไม่มี นอกจากจะอยู่รับใช้ท่านอย่างซื่อสัตย์ตลอดไป เพราะว่าผึ้งรักท่าน” บอกรักเพื่อปลอบประโลมใจผู้ชาย ที่กำลังถูกความเศร้ากัดกินหัวใจ แนบกายเข้าออดอ้อนคลอเคลีย ใช้ผิวนุ่มถูไถผิวกายแกร่ง“มีลูกให้ฉันหลายๆ คนสิ ที่นี่จะได้ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป” น้ำเสียงแหบพร่ารวงผึ้งตกใจหยุดขยับทันที มีลูกหรือ เธอไม่เคยคิดมาก่อน“ฉันยังแข็งแรงนะ เธอก็ยังสาว ขยันสักหน่อยก็คงมีได้เร็วๆ นี้”นี่ยังไม่ขยันอีกหรือ ขยันกว่านี้จะเป็นอย่างไร รวงผึ้งให้รู้สึกสงสัยและเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ แต่เธอจะตอบว่าอย่างไรได้ นอกจากคำว่า…“ค่ะ”“ขอบใจผึ้งมาก น่ารักเสียจริงเชียว” กดจมูกหอมแก้มฟอดๆ กอดแน่นขึ้นไปอีกจนโดนหญิงสาวประท้วงว่าหายใจไม่ออก“อโหสิให้พิไลด้วยนะ ได้ไหมผึ้ง”“ค่ะ” คนตายไปแล้วจะโกรธเคืองไปทำไมอีก“เผื่อว่าเขาจะอาศัยท้องเธอมาเกิดเป็นลูกฉันอีก”ฮะ! ว่าอะไรนะ จะให้คุณหนูพิไลมาอาศัยท้องเธอเกิดอย่างนั้นหรือ ไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาด รวงผึ้งปฏิเสธลั่นในใจ เธอจะสวดมนต์ภาวนาทุกคืนขออย่าให้ผู้หญิงคนนั้นมาอาศัยท้องเกิด ไปเกิดที่ไหนก็ไปเถิด อย่ามาอาศัยท้องเธอเกิดเลยนะ