รีรันรัก

รีรันรัก
ผู้เขียน: โสวิกา
สำนักพิมพ์: โสวิกา
หมวด: นิยายรัก

เขา…ผู้เจอฝันร้ายจนหัวใจมีแต่ทิฐิและกำแพงต่อเธอ
เธอ…ผู้ที่มีหัวใจไว้มอบให้เขา
ความรัก ความรู้สึกดีถูกกลืนหายไปเพียงชั่วข้ามคืน เขาชิงชังเธอ เกลียดเธอ เกลียดแม่ของเธอ
แต่โชคชะตากลับทำการ รีรันรัก ให้ขึ้นมาอีกครั้ง
สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้แก่หัวใจตัวเอง เขารักเธอ และเธอต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว
ฟ้าหลังฝนและความจริงหลังฝันร้าย…คือเธอเท่านั้น
ผู้เป็นน้ำสยบไฟแค้นในใจเขา
………………………….
“หายดีแล้วเหรอ”
เขาเข้าไปถามเสียงห้วน
“ค่ะ”
“ทีหลังอย่าลงไปในน้ำลึกแบบนั้นอีก ถ้าฉันไปช่วยไม่ทันเธอจะเป็นยังไง”
“ก็ดีนี่คะ ฉันจะได้ไปอยู่กับแม่”
ณิชาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ แต่ประโยคนั้นทำให้วิเศษใจหายวาบจนพาลโกรธจึงกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นมาพลางจ้องหน้า
“พูดอะไรบ้าๆ”
“บ้าตรงไหน”
ณิชาย้อนถามพลางสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเขา
“พูดแบบนี้คนที่ห่วงเธอจะรู้สึกยังไงณิชา!”
“ฉันไม่มีใครที่มาคอยห่วงฉัน ฉันเองก็อยากไปหาแม่อยู่แล้ว”
เธอเอ่ยพลางหันไปเก็บจานแต่ถูกวิเศษบีบข้อมือไว้แน่น
“ถ้าแม่เธอเอาเธอไป ฉันจะไปอาละวาดให้ถึงโลกแห่งวิญญาณเลย คอยดู!”
เขาพูดเหมือนเอาจริง ณิชาอึ้งๆ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาอย่างไม่เข้าใจความรู้สึกเหล่านี้
“ฉันเห็นบางอย่างที่เธอเก็บไว้ในไดอารี่..”
เขาเฉลยความจริง ณิชาตกใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ สองมือผลักอกเขาออกห่างอย่างแรง
“เสียมารยาทที่สุดที่มายุ่งของๆฉัน!!”
“เธออยากให้ฉันรู้ไม่ใช่เหรอว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน!”
“ใช่ค่ะ ฉันยอมรับว่าฉันอยากให้คุณรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ แต่คุณลืมนึกถึงบางอย่างไป ยิ่งคุณทำสิ่งแย่ๆกับฉัน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันหมดรักหมดศรัทธาในตัวคุณได้เหมือนกัน!!”

รีรันรัก โสวิกา www.mebmarket.com เขา…ผู้เจอฝันร้ายจนหัวใจมีแต่ทิฐิและกำแพงต่อเธอเธอ…ผู้ที่มีหัวใจไว้มอบให้เขาความรัก ความรู้สึกดีถูกกลืนหายไปเพียงชั่วข้ามคืน เขาชิงชังเธอ เกลียดเธอ เกลียดแม่ของเธอแต่โชคชะตากลับทำการ รีรันรัก ให้ขึ้นมาอีกครั้งสุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้แก่หัวใจตัวเอง เขารักเธอ และเธอต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียวฟ้าหลังฝนและความจริงหลังฝันร้าย…คือเธอเท่านั้นผู้เป็นน้ำสยบไฟแค้นในใจเขา………………………….”หายดีแล้วเหรอ”เขาเข้าไปถามเสียงห้วน”ค่ะ””ทีหลังอย่าลงไปในน้ำลึกแบบนั้นอีก ถ้าฉันไปช่วยไม่ทันเธอจะเป็นยังไง””ก็ดีนี่คะ ฉันจะได้ไปอยู่กับแม่”ณิชาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ แต่ประโยคนั้นทำให้วิเศษใจหายวาบจนพาลโกรธจึงกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นมาพลางจ้องหน้า”พูดอะไรบ้าๆ””บ้าตรงไหน”ณิชาย้อนถามพลางสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเขา”พูดแบบนี้คนที่ห่วงเธอจะรู้สึกยังไงณิชา!””ฉันไม่มีใครที่มาคอยห่วงฉัน ฉันเองก็อยากไปหาแม่อยู่แล้ว”เธอเอ่ยพลางหันไปเก็บจานแต่ถูกวิเศษบีบข้อมือไว้แน่น”ถ้าแม่เธอเอาเธอไป ฉันจะไปอาละวาดให้ถึงโลกแห่งวิญญาณเลย คอยดู!”เขาพูดเหมือนเอาจริง ณิชาอึ้งๆ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาอย่างไม่เข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ “ฉันเห็นบางอย่างที่เธอเก็บไว้ในไดอารี่..”เขาเฉลยความจริง ณิชาตกใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ สองมือผลักอกเขาออกห่างอย่างแรง”เสียมารยาทที่สุดที่มายุ่งของๆฉัน!!””เธออยากให้ฉันรู้ไม่ใช่เหรอว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน!””ใช่ค่ะ ฉันยอมรับว่าฉันอยากให้คุณรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ แต่คุณลืมนึกถึงบางอย่างไป ยิ่งคุณทำสิ่งแย่ๆกับฉัน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันหมดรักหมดศรัทธาในตัวคุณได้เหมือนกัน!!”