สะใภ้ลำซิ่ง

สะใภ้ลำซิ่ง
ผู้เขียน: วัตตรา
สำนักพิมพ์: วัตตรา
หมวด: นิยายรัก

“เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจจากอะไร”
“อารมณ์ไหนที่เขียนเรื่องนี้”
“ชื่อเรื่องหมายถึงอะไรนะ”
ถือว่านี่เป็นคำถามยอดนิยมจากแฟนๆที่ผู้เขียนได้ยิน และได้ตอบ ก่อนที่ผู้อ่านจะได้อ่าน “จากใจผู้เขียน” ในนวนิยายเรื่องต่างๆ ที่กลายเป็นประเพณีส่วนตัวว่า ผู้เขียนอยากบอกที่มาที่ไปของนวนิยายแต่ละเรื่องเพื่อ่ให้ผู้อ่านได้พยักหน้าและรำพึงว่า “อ๋อ…เป็นอย่างนี้นี่เอง” เหมือนเป็นการสื่อสารกับผู้อ่านทางหนึ่ง
สำหรับนวนิยายเรื่อง “สะใภ้ลำซิ่ง”นี้ ผู้เขียนก็อยากจะบอกความในใจเช่นกัน…ชื่อเรื่องนั้นคนอ่านตีความได้หลายทาง…สาวลำซิ่งที่ไปเป็นสะใภ้ของบ้านหนึ่ง…ก็ตีความได้…หรือสาวบ้านหนึ่งไปเป็นสะใภ้ของบ้านลำซิ่ง…ก็เป็นอีกความหมายหนึ่งได้เช่นกัน
เรื่องนี้ผู้เขียนได้แรงบันดาลใจจากงานสงกรานต์ปีหนึ่งที่เดินทางไปเยี่ยมญาติ ไปไหว้พระ และได้เห็นว่าที่วัดแห่งนั้น กำลังสร้างเวทีประชันลำซิ่งกันอยู่ ตั้งแต่เล็กจนเติบโต ผู้เขียนก็เพิ่งได้ “เสพ” ศิลปะอันงดงามของภาคอีสาน ในยามสูงวัยก็ครานี้จึงเกิดฟุ้งฝันเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา…พระเอกของเรื่อง อคติกับอาชีพของพ่อแม่บรรพบุรุษ เพราะเห็นว่าหมดยุค…ในขณะที่นางเอกผู้มีชีวิตที่หรูหราแตกต่างจากพระเอกโดยสิ้นเชิง…แต่รักที่จะรักษาศิลปะวัฒนธรรมการแสดงชนิดนี้ไว้ จึงเกิดการท้าทายกันขึ้นระหว่างลูกชายคณะลำซิ่ง กับหญิงผู้สูงศักดิ์ งานนี้มีผู้ช่วย กองเชียร์ และแยก “ทีม” ให้ผู้อ่านมาได้เลือกว่าจะอยู่ข้างใดและได้ข้อคิดว่าได้อะไรจากนวนิยายเรื่องนี้

สะใภ้ลำซิ่ง วัตตรา www.mebmarket.com “เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจจากอะไร”“อารมณ์ไหนที่เขียนเรื่องนี้”“ชื่อเรื่องหมายถึงอะไรนะ”ถือว่านี่เป็นคำถามยอดนิยมจากแฟนๆที่ผู้เขียนได้ยิน และได้ตอบ ก่อนที่ผู้อ่านจะได้อ่าน “จากใจผู้เขียน” ในนวนิยายเรื่องต่างๆ ที่กลายเป็นประเพณีส่วนตัวว่า ผู้เขียนอยากบอกที่มาที่ไปของนวนิยายแต่ละเรื่องเพื่อ่ให้ผู้อ่านได้พยักหน้าและรำพึงว่า “อ๋อ…เป็นอย่างนี้นี่เอง” เหมือนเป็นการสื่อสารกับผู้อ่านทางหนึ่งสำหรับนวนิยายเรื่อง “สะใภ้ลำซิ่ง”นี้ ผู้เขียนก็อยากจะบอกความในใจเช่นกัน…ชื่อเรื่องนั้นคนอ่านตีความได้หลายทาง…สาวลำซิ่งที่ไปเป็นสะใภ้ของบ้านหนึ่ง…ก็ตีความได้…หรือสาวบ้านหนึ่งไปเป็นสะใภ้ของบ้านลำซิ่ง…ก็เป็นอีกความหมายหนึ่งได้เช่นกันเรื่องนี้ผู้เขียนได้แรงบันดาลใจจากงานสงกรานต์ปีหนึ่งที่เดินทางไปเยี่ยมญาติ ไปไหว้พระ และได้เห็นว่าที่วัดแห่งนั้น กำลังสร้างเวทีประชันลำซิ่งกันอยู่ ตั้งแต่เล็กจนเติบโต ผู้เขียนก็เพิ่งได้ “เสพ” ศิลปะอันงดงามของภาคอีสาน ในยามสูงวัยก็ครานี้จึงเกิดฟุ้งฝันเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา…พระเอกของเรื่อง อคติกับอาชีพของพ่อแม่บรรพบุรุษ เพราะเห็นว่าหมดยุค…ในขณะที่นางเอกผู้มีชีวิตที่หรูหราแตกต่างจากพระเอกโดยสิ้นเชิง…แต่รักที่จะรักษาศิลปะวัฒนธรรมการแสดงชนิดนี้ไว้ จึงเกิดการท้าทายกันขึ้นระหว่างลูกชายคณะลำซิ่ง กับหญิงผู้สูงศักดิ์ งานนี้มีผู้ช่วย กองเชียร์ และแยก “ทีม” ให้ผู้อ่านมาได้เลือกว่าจะอยู่ข้างใดและได้ข้อคิดว่าได้อะไรจากนวนิยายเรื่องนี้