เงาแห่งรัก

เงาแห่งรัก
ผู้เขียน: น้ำสุวรรณ
สำนักพิมพ์: น้ำสุวรรณ
หมวด: นวนิยายชีวิต / ดรามา

อากาศยามเที่ยงหลังจากกินอิ่มและลมเย็นๆ ปะทะตัว เด็กชายอาวุธก็เกิดง่วงนอนและหลับใหลไปกับพื้นหญ้า ประกอบมองแล้วว่าลูกชายหลับจึงเอาผ้าขนหนูที่มันเคยเป็นสีชมพูคลุมตัวลูกชายไว้ ก่อนที่เขาจะอุ้มคนตัวเล็กสู่อ้อมอกราวกับลูกชายคือเด็กน้อยในเยาว์วัย

สองแขนแกร่งอุ้มลูกชายเดินไปตามท้องถนน หากมองจากสายตาเมื่อขับรถก็คงจะหกชั่วโมงได้ถึงบ้านเกิด แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสองเท้าก็คงแรมเดือนกว่าที่เขาจะถึงบ้าน แม้บ้านหลังเล็กที่ไม่ต่างไปจากเศษไม้ใช้ปิดคลุม แต่ก็ยังเป็นพื้นที่บ้านที่เขารู้สึกปลอดภัยกว่าการเดินร่อนเร่แบบนี้

สองเท้าก้าวเดินไปกับแสงแดดและลูกชายที่ยังหลับใหล ประกอบผู้ไร้ญาติขาดมิตรนับแต่วันที่เขาจำความได้ เขาโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของชุมชนแออัดที่ข้าวของบริจาคเข้าไม่ถึง จนสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าปิดตัวลงในวันที่เขาอายุได้สิบห้าปี เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตด้วยตัวเองนับจากวันนั้นโดยอาศัยข้าวก้นบาตรที่วัดพร้อมกับการทำงานรับจ้างทั่วไป งานก่อสร้างที่เขาพอที่จะทำได้โดยไม่ต้องใช้สมอง ด้วยหน้าตาหล่อเหลาและมีนิสัยโอบอ้อมอารีหลวงตาจึงให้ไปปลูกบ้านอยู่ที่ริมป่าช้า เขาถือว่านั่นคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตแม้ว่าจะไม่ใช่เจ้าของ และเขาก็ได้พบรักกับหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันตอนที่เขาอายุได้ยี่สิบปี

การพบรักกับหญิงสาวชาวบ้านที่อยู่หน้าวัดทำให้เขามีความสุข เขาตั้งใจทำงานหวังจะเก็บเงินมาตบแต่งหญิงสาวอันเป็นที่รักด้วยใจหมาย จนเฒ่าแก่ที่จ้างงานเห็นใจในความมุ่งมานะออกเงินให้เขาได้ตบแต่งจนมีครอบครัว ชีวิตก็ดูจะมีความสุขเมื่อเขาเป็นคนขยันหนักเอาเบาสู้ ทำงานใช้หนี้เฒ่าแก่และหาเลี้ยงเมียรัก

แต่เพราะเงินซึ่งเป็นตัวแปรสำคัญจึงทำให้แก้วใจผู้เป็นเมียคิดตีจากไปทำงานที่กรุงเทพฯ ไปทำงานได้สองเดือนก็กลับมาที่บ้านพร้อมกับเด็กในท้อง ประกอบดีใจอย่างมากที่เขาจะได้เป็นพ่อคนอย่างใครเขา แม้จะแอบขัดข้องใจว่าเหตุใดจึงท้องเมื่อเธอไปทำงานที่แดนไกล จนแก้วใจคลอดลูกและกลับไปทำงานอีกครั้งและไม่กลับมาอีกเลยในช่วงเวลาหกปีเต็ม

ประกอบทำงานหาเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวอย่างไม่ย่อท้อ เขาไม่คิดร้องถามความรักจากคนเป็นแม่ที่ทำให้ลูกเกิด แต่เมื่อลูกเติบโตจนมีคำถามและความสงสัย สร้างให้จิตใจใคร่รู้และคิดว่าเธอน่าจะมีชายอื่น จึงทำให้เขาเดินทางออกจากบ้านมาพบกับความลำบากเช่นนี้

มือหยาบของพ่อลูบลงบนหัวของลูกด้วยความรัก เกิดมาไร้แม่แล้วยังต้องมาลำบากตากแดดลมให้แสบร้อน ไม่สุขสบายอย่างลูกใครเขาที่ได้กินดีและอยู่ดี

เงาแห่งรัก น้ำสุวรรณ www.mebmarket.com อากาศยามเที่ยงหลังจากกินอิ่มและลมเย็นๆ ปะทะตัว เด็กชายอาวุธก็เกิดง่วงนอนและหลับใหลไปกับพื้นหญ้า ประกอบมองแล้วว่าลูกชายหลับจึงเอาผ้าขนหนูที่มันเคยเป็นสีชมพูคลุมตัวลูกชายไว้ ก่อนที่เขาจะอุ้มคนตัวเล็กสู่อ้อมอกราวกับลูกชายคือเด็กน้อยในเยาว์วัยสองแขนแกร่งอุ้มลูกชายเดินไปตามท้องถนน หากมองจากสายตาเมื่อขับรถก็คงจะหกชั่วโมงได้ถึงบ้านเกิด แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสองเท้าก็คงแรมเดือนกว่าที่เขาจะถึงบ้าน แม้บ้านหลังเล็กที่ไม่ต่างไปจากเศษไม้ใช้ปิดคลุม แต่ก็ยังเป็นพื้นที่บ้านที่เขารู้สึกปลอดภัยกว่าการเดินร่อนเร่แบบนี้สองเท้าก้าวเดินไปกับแสงแดดและลูกชายที่ยังหลับใหล ประกอบผู้ไร้ญาติขาดมิตรนับแต่วันที่เขาจำความได้ เขาโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของชุมชนแออัดที่ข้าวของบริจาคเข้าไม่ถึง จนสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าปิดตัวลงในวันที่เขาอายุได้สิบห้าปี เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตด้วยตัวเองนับจากวันนั้นโดยอาศัยข้าวก้นบาตรที่วัดพร้อมกับการทำงานรับจ้างทั่วไป งานก่อสร้างที่เขาพอที่จะทำได้โดยไม่ต้องใช้สมอง ด้วยหน้าตาหล่อเหลาและมีนิสัยโอบอ้อมอารีหลวงตาจึงให้ไปปลูกบ้านอยู่ที่ริมป่าช้า เขาถือว่านั่นคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตแม้ว่าจะไม่ใช่เจ้าของ และเขาก็ได้พบรักกับหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันตอนที่เขาอายุได้ยี่สิบปีการพบรักกับหญิงสาวชาวบ้านที่อยู่หน้าวัดทำให้เขามีความสุข เขาตั้งใจทำงานหวังจะเก็บเงินมาตบแต่งหญิงสาวอันเป็นที่รักด้วยใจหมาย จนเฒ่าแก่ที่จ้างงานเห็นใจในความมุ่งมานะออกเงินให้เขาได้ตบแต่งจนมีครอบครัว ชีวิตก็ดูจะมีความสุขเมื่อเขาเป็นคนขยันหนักเอาเบาสู้ ทำงานใช้หนี้เฒ่าแก่และหาเลี้ยงเมียรักแต่เพราะเงินซึ่งเป็นตัวแปรสำคัญจึงทำให้แก้วใจผู้เป็นเมียคิดตีจากไปทำงานที่กรุงเทพฯ ไปทำงานได้สองเดือนก็กลับมาที่บ้านพร้อมกับเด็กในท้อง ประกอบดีใจอย่างมากที่เขาจะได้เป็นพ่อคนอย่างใครเขา แม้จะแอบขัดข้องใจว่าเหตุใดจึงท้องเมื่อเธอไปทำงานที่แดนไกล จนแก้วใจคลอดลูกและกลับไปทำงานอีกครั้งและไม่กลับมาอีกเลยในช่วงเวลาหกปีเต็มประกอบทำงานหาเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวอย่างไม่ย่อท้อ เขาไม่คิดร้องถามความรักจากคนเป็นแม่ที่ทำให้ลูกเกิด แต่เมื่อลูกเติบโตจนมีคำถามและความสงสัย สร้างให้จิตใจใคร่รู้และคิดว่าเธอน่าจะมีชายอื่น จึงทำให้เขาเดินทางออกจากบ้านมาพบกับความลำบากเช่นนี้มือหยาบของพ่อลูบลงบนหัวของลูกด้วยความรัก เกิดมาไร้แม่แล้วยังต้องมาลำบากตากแดดลมให้แสบร้อน ไม่สุขสบายอย่างลูกใครเขาที่ได้กินดีและอยู่ดี