อสุราเฝ้ารัก

อสุราเฝ้ารัก
ผู้เขียน: ยูงทอง
สำนักพิมพ์: ยูงทอง
หมวด: นิยายโรมานซ์

ความอ่อนเดียงสาในวัยกระเตาะ…ถูกแทนที่ด้วยความเสน่หาของสาวแรกแย้ม เย้ายวนใจชาย…ผู้เป็นดั่งเจ้าชีวิต

_________________________________

*** ตัวอย่างที่ 1 ***

‘ไปอยู่ด้วยกันนะ เด็กน้อย’
คนสูญเสียบิดาอย่างกะทันหันเงยมองเจ้าของคำพูดที่ย่อตัวลงมาเอื้อมเช็ดน้ำตาให้กับเธอด้วยความอ่อนโยนต่างจากใบหน้าที่เรียบสนิท นัยน์ตาสีดำลึกลับคล้ายกับสะกดให้เธอหยุดร้องไห้ได้ในขณะนั้น
‘ฉันจะเป็นพ่อให้เธอเอง’
ประโยคถัดมาราวกับหยุดทุกอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวแม้แต่หัวใจที่เต้นอย่างปวดร้าวของเด็กหญิง ผู้ชายที่มีนัยน์ตาดุจภาพวาดของซาตาน…แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะรับเธอไปอยู่ด้วยกัน
‘คุณ…’
แม้สีหน้ากับคำพูดของชายหนุ่มจะไม่สัมพันธ์กันเท่าไหร่ แต่หนึ่งตะวันก็สัมผัสถึงได้จากความจริงใจจนอยากจะลองเชื่อใจเขาดูสักครั้ง
‘ฉันชื่อพิธาน์…’
‘…’
‘พิธาน์ ศิตานนท์’
‘คุณพิธาน์’
‘ไม่…’ เขาขัดเธอเสียงนุ่ม แววตาดูไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ‘เรียกฉันว่าคุณป๋าสิ…’
‘คุณป๋า…’
หัวใจเด็กน้อยพองโตขึ้นมาอย่างประหลาด ความเศร้าที่เกาะกุมเริ่มจางหาย เธอไม่ต้องเผชิญหน้าอยู่กับความโดดเดี่ยวเพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว

*** ตัวอย่างที่ 2 ***

“หนึ่งทราบดีค่ะว่าคุณป๋ามีบุญคุณต่อหนึ่งมากแค่ไหน” ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไป ก้มมองมือที่ผสานบีบกันแน่น “หนึ่งคิดเอาไว้แล้วว่าถ้าเรียนจบมีงานทำ…หนึ่งจะส่งเงินให้คุณป๋าทุกเดือน แม้มันจะไม่มากมายอะไรแต่ก็ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณ”
นี่เธอคิดจะตีจากเขาอย่างนั้นเหรอ
นกน้อยในกรงทองทำให้เจ้าชีวิตเธอคิดเป็นอื่นไปไม่ได้ พิธาน์แตะเบรก หันมากระชากแขนเล็กให้ประชิดกับตัวเขา ทำหนึ่งตะวันหลุดร้องเสียงหลง
“คุณ…คุณป๋า!?!”
“คิดว่าเรียนจบแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ ปีกกล้าขาแข็งขนาดนั้นเชียว”
อะไรกัน ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายลำเลิกบุญคุณเธอแท้ๆ ทำไมถึงได้…
“แล้ววางแผนอนาคตไว้ว่ายังไงบ้างล่ะ มีไอ้ซูโฮอยู่ในแผนเธอด้วยรึเปล่า”
ตากลมเบิกกว้าง นี่เขาชักจะพาลไปกันใหญ่แล้ว
“ปละ ปล่อยหนึ่ง…หนึ่งเจ็บ”
พิธาน์บิดยิ้ม กระชากอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้กว่าเดิมจนคนประท้วงแทบหยุดหายใจ
“จำเอาไว้หนึ่งตะวัน…หน้าที่เธอคือทำตามคำสั่งฉัน เธอก็เห็นแล้วว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง”
จบประโยคก็ปล่อยอีกฝ่ายแทบในทันที แรงส่งที่ได้รับยังผลให้แผ่นหลังเรียวบางชนเข้ากับเบาะ หนึ่งตะวันลูบแขนที่แดงเป็นจ้ำ ความรู้สึกเจ็บที่ได้รับ…เทียบไม่ได้กับความปวดร้าวที่ไหลบ่าเพราะคำพูดของเขา
พิธาน์หันกลับไปบังคับพวงมาลัย ออกรถตามแรงอารมณ์ที่ยังไม่สงบนิ่ง
เขาพยายามแล้ว…
พยายามทำดีต่อเธอทุกอย่างแต่หนึ่งตะวันก็มีแต่จะตีจาก เขาจะต้องทำอย่างไรถึงจะได้ทั้งตัวและหัวใจเธอ

_________________________________

นิยายโคแก่กินหญ้าอ่อน เฝ้าตะล่อมเด็กในอาณัติ เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ ป๋าไม่ได้ตั้งใจหื่นแค่เด็กมันน่ากินนนน (หนึ่งในซีรีส์ศิตานนท์)

#คุณป๋า
#ป๋าธาม

*** โปรดโหลดตัวอย่างประกอบการตัดสินใจ ***

อสุราเฝ้ารัก ยูงทอง www.mebmarket.com ความอ่อนเดียงสาในวัยกระเตาะ…ถูกแทนที่ด้วยความเสน่หาของสาวแรกแย้ม เย้ายวนใจชาย…ผู้เป็นดั่งเจ้าชีวิต_________________________________*** ตัวอย่างที่ 1 *** ‘ไปอยู่ด้วยกันนะ เด็กน้อย’ คนสูญเสียบิดาอย่างกะทันหันเงยมองเจ้าของคำพูดที่ย่อตัวลงมาเอื้อมเช็ดน้ำตาให้กับเธอด้วยความอ่อนโยนต่างจากใบหน้าที่เรียบสนิท นัยน์ตาสีดำลึกลับคล้ายกับสะกดให้เธอหยุดร้องไห้ได้ในขณะนั้น ‘ฉันจะเป็นพ่อให้เธอเอง’ ประโยคถัดมาราวกับหยุดทุกอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวแม้แต่หัวใจที่เต้นอย่างปวดร้าวของเด็กหญิง ผู้ชายที่มีนัยน์ตาดุจภาพวาดของซาตาน…แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะรับเธอไปอยู่ด้วยกัน ‘คุณ…’ แม้สีหน้ากับคำพูดของชายหนุ่มจะไม่สัมพันธ์กันเท่าไหร่ แต่หนึ่งตะวันก็สัมผัสถึงได้จากความจริงใจจนอยากจะลองเชื่อใจเขาดูสักครั้ง ‘ฉันชื่อพิธาน์…’ ‘…’ ‘พิธาน์ ศิตานนท์’ ‘คุณพิธาน์’ ‘ไม่…’ เขาขัดเธอเสียงนุ่ม แววตาดูไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ‘เรียกฉันว่าคุณป๋าสิ…’ ‘คุณป๋า…’ หัวใจเด็กน้อยพองโตขึ้นมาอย่างประหลาด ความเศร้าที่เกาะกุมเริ่มจางหาย เธอไม่ต้องเผชิญหน้าอยู่กับความโดดเดี่ยวเพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว*** ตัวอย่างที่ 2 *** “หนึ่งทราบดีค่ะว่าคุณป๋ามีบุญคุณต่อหนึ่งมากแค่ไหน” ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไป ก้มมองมือที่ผสานบีบกันแน่น “หนึ่งคิดเอาไว้แล้วว่าถ้าเรียนจบมีงานทำ…หนึ่งจะส่งเงินให้คุณป๋าทุกเดือน แม้มันจะไม่มากมายอะไรแต่ก็ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณ” นี่เธอคิดจะตีจากเขาอย่างนั้นเหรอ นกน้อยในกรงทองทำให้เจ้าชีวิตเธอคิดเป็นอื่นไปไม่ได้ พิธาน์แตะเบรก หันมากระชากแขนเล็กให้ประชิดกับตัวเขา ทำหนึ่งตะวันหลุดร้องเสียงหลง “คุณ…คุณป๋า!?!” “คิดว่าเรียนจบแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ ปีกกล้าขาแข็งขนาดนั้นเชียว” อะไรกัน ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายลำเลิกบุญคุณเธอแท้ๆ ทำไมถึงได้… “แล้ววางแผนอนาคตไว้ว่ายังไงบ้างล่ะ มีไอ้ซูโฮอยู่ในแผนเธอด้วยรึเปล่า” ตากลมเบิกกว้าง นี่เขาชักจะพาลไปกันใหญ่แล้ว “ปละ ปล่อยหนึ่ง…หนึ่งเจ็บ” พิธาน์บิดยิ้ม กระชากอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้กว่าเดิมจนคนประท้วงแทบหยุดหายใจ “จำเอาไว้หนึ่งตะวัน…หน้าที่เธอคือทำตามคำสั่งฉัน เธอก็เห็นแล้วว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง” จบประโยคก็ปล่อยอีกฝ่ายแทบในทันที แรงส่งที่ได้รับยังผลให้แผ่นหลังเรียวบางชนเข้ากับเบาะ หนึ่งตะวันลูบแขนที่แดงเป็นจ้ำ ความรู้สึกเจ็บที่ได้รับ…เทียบไม่ได้กับความปวดร้าวที่ไหลบ่าเพราะคำพูดของเขา พิธาน์หันกลับไปบังคับพวงมาลัย ออกรถตามแรงอารมณ์ที่ยังไม่สงบนิ่ง เขาพยายามแล้ว… พยายามทำดีต่อเธอทุกอย่างแต่หนึ่งตะวันก็มีแต่จะตีจาก เขาจะต้องทำอย่างไรถึงจะได้ทั้งตัวและหัวใจเธอ_________________________________นิยายโคแก่กินหญ้าอ่อน เฝ้าตะล่อมเด็กในอาณัติ เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ ป๋าไม่ได้ตั้งใจหื่นแค่เด็กมันน่ากินนนน (หนึ่งในซีรีส์ศิตานนท์)#คุณป๋า#ป๋าธาม*** โปรดโหลดตัวอย่างประกอบการตัดสินใจ ***