ปรารถนารักเมีย(เด็ก)บังเอิญ

ปรารถนารักเมีย(เด็ก)บังเอิญ
ผู้เขียน: ศมณมาลย์
สำนักพิมพ์: ศมณมาลย์
หมวด: นิยายโรมานซ์

ปรารถนารักเมีย(เด็ก)บังเอิญ ศมณมาลย์ www.mebmarket.com ปรารถนารักเมีย(เด็ก)บังเอิญชุดโคแก่กินหญ้าอ่อนเหมราช อิริยะวรกานต์ หรือ นายหิน (อายุ 34 ปี) หนุ่มหล่อแสนเย็นชา เจ้าของโรงแรมและธุรกิจเดินเรือที่ใหญ่ที่สุดในประเทศราวดี สกุลวัฒนา หรือ หนูดี (อายุ 20 ปี) สาวน้อยแสนน่ารักที่ถูกบิดาบังคับให้หมั้นทำให้เธอหนีออกจากบ้าน จนทำให้เธอกลายมาเป็นเมีย(เด็ก)บังเอิญของเขา ตัวอย่าง“ไม่เคยทำ แล้วรับงานนี้ทำไม” “รับงาน บะ บ้าสิ! ใครเขารับงานกัน”ราวดีถึงกับใบหน้าแดงซ่านเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร อย่าบอกนะว่าเขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่า ราวดีถึงกับร้อนหน้าขึ้นมาทันที ถึงว่าพอเปิดประตูเข้ามาเขาถึงได้จับเธอฟัดอย่างไม่สนใจอะไร “ลูกน้องฉันบังคับเธอมา”เหมราชเอ่ยขึ้นเสียงเรียบหรี่ตามองใบหน้าหวานที่เริ่มแดงก่ำด้วยสายตานิ่งอย่างสงสัย “ปะ เปล่า” “เปล่า แล้วเธอมาอยู่ที่ห้องฉันได้ยังไง รู้ได้ยังไงว่าฉันจะเข้ามาที่ห้องวันนี้” “เปล่านะ ยัยเภาพาหนูดีมาต่างหาก”ราวดีถึงกับส่ายหน้ารัวพร้อมปฏิเสธเสียงดังเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเข้าใจในคำพูดของเธอผิด คนบ้า! ผู้ชายอะไรหลงตัวเองที่สุด นี่เขาคิดว่าเธอมารอเขาที่ห้องอย่างนั้นเหรอ แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้เขาบอกว่าห้องนี้เป็นห้องของเขาอย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นเขาก็คืออาหินจริงๆสินะ ราวดีไม่รู้ว่าควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดีเมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ปล้นเอาความสาวของเธอไปดันเป็นอาหนุ่มของเพื่อน แบบนี้มันก็ไม่ต่างจากเธอหนีเสือปะจระเข้สักนิด แล้วจระเข้ที่ว่าก็ดันจับเธอกินเรียบแบบไม่ให้เหลือแม้แต่เศษกระดูกเลยสักนิด “ยัยเภาอย่างนั้นเหรอ อย่าบอกนะว่าเธอเป็นเพื่อนของยัยเภา”เหมราชถึงกับนิ่งไปทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับสายตาคมที่จ้องมองอีกฝ่ายนิ่ง “คือ เอ่อ หนูมีปัญหากับทางบ้าน ยัยเภาก็เลยพามาอยู่ที่นี่”ราวดีตัดสินใจบอกความจริงอีกฝ่ายอย่างไม่ปิดบังก่อนจะสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงเข้มที่สบถออกมาเสียงดัง “บ้าเอ้ย!”เหมราชถึงกับสบถขึ้นเสียงดังอย่างหัวเสียหรี่ตามองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่ง ………………………………………………………………“เป็นอะไร”เหมราชที่กำลังจัดการตัวเองอยู่หน้ากระจกเอ่ยขึ้นเสียงเรียบเมื่อเห็นสายตาของร่างบางที่มองมาราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง“เปล่านี่คะ หนูดีก็แค่คิดว่าอาหินจะไปสักสองสามวันเสียอีก”ราวดีไม่ได้ตั้งใจที่จะรวนเขาแต่มันก็อดไม่ได้ “โกรธเหรอ”ราวดีถึงกับเม้มปากแน่นก่อนจะขยับลุกขึ้นนั่งพร้อมกับแสร้งมองไปทางอื่น จะบอกว่าโกรธก็ไม่เชิงเธอแค่น้อยใจที่เขาทิ้งเธอเอาไว้คนเดียวมากกว่า“ฉันไปทำงาน”เหมราชเอ่ยขึ้นอย่างรู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่“แต่อาหินก็รู้ว่าหนูดีเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก และที่สำคัญหนูดีก็ไม่รู้จักใครสักคนแต่อาหินกลับทิ้งหนูดีไว้คนเดียว”“โกรธจริงๆสินะ”เหมราชเพียงกระตุกยิ้มมุมปาก“หนูดีก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้โกรธ”ใช่! ราวดีทั้งโกรธทั้งน้อยใจเขา แต่ใครจะไปยอมรับกัน“ลุกขึ้นไปอาบน้ำสิ”เหมราชเพียงแต่เลิกคิ้วมองใบหน้าหวานนิ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“ไปไหนคะ”ราวดีถึงกับชะงักไปทันที อดที่จะเอ่ยถามอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้นไม่ได้ “โรงแรม”“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวอาหินก็ให้ลูกน้องพาหนูดีมาส่งที่บ้านอีก”ราวดีถึงกับหน้าเศร้าขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างอดผิดหวังไม่ได้เธอก็นึกว่าเขาจะพาเธอไปเที่ยวเพื่อเป็นการไถ่โทษที่เมื่อวานทิ้งเธอเอาไว้คนเดียว แต่ที่ไหนได้สุดท้ายก็ยังเป็นเธอที่หวังมากไป เหมือนกับที่เธอคาดหวังเอาไว้มากกับการตามเขาลงมาที่กระบี่“เพิ่งรู้ว่าเราก็ประชดเก่ง”“หนูดีไม่ได้ประชดสักหน่อย แค่ไม่อยากรบกวนเวลาทำงานของอาหินเท่านั้นเอง”ราวดีถึงกับเชิดหน้าขึ้นแล้วมองอีกฝ่ายตาขวาง“แน่ใจนะว่าไม่ไป”เหมราชเอ่ยขึ้นเสียงเรียบหรี่ตามองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่ง“ค่ะ”ราวดีถึงกับเม้มปากแน่นพร้อมกับมือที่กำเข้าหากันแทบจะทันทีก่อนจะพยักหน้าให้ร่างสูงอย่างอดน้อยใจไม่ได้“ตามใจ”เหมราชถึงกับถอนหายใจออกมาทันทีคว้าเอาเสื้อตัวนอกที่แขวนอยู่บนหน้าตู้เสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไปทันที………………………………………………………………“หนูดีนึกว่าอาหินมีแค่โรงแรมที่โน้นเสียอีกเพิ่งรู้ว่ามีรีสอร์ตด้วย สวยจังเลยนะคะอยากอยู่ที่นี่นานๆจัง”“ลืมหรือไงว่าเราต้องกลับไปเรียน”“ก็อยู่จนเปิดเทอมไงคะ อาหินให้หนูดีอยู่ที่นี่จนเปิดเทอมนะคะ”จริงสินะ อีกไม่ถึงสองสัปดาห์เธอก็ต้องกลับไปเรียนแล้วแล้วถ้าเวลานั้นมาถึงเรื่องของเธอกับเขาจะเป็นยังไงราวดีถึงกับนิ่งไปทันทีก่อนจะขยับออกจากวงแขนแกร่งมองร่างสูงด้วยสายตาไหวสั่นอย่างไม่มั่นใจ “ทำไม”เหมราชเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของร่างบางที่เปลี่ยนไป“เมื่อคืนอาหินบอกว่าหนูดีเป็นเมียอาหิน”ราวดีเอ่ยถามในสิ่งที่คาใจพร้อมกับดวงตากลมโตที่มองร่างสูงอย่างรอคอยคำตอบ“ใช่ เธอคือเมียฉัน”เหมราชเอ่ยขึ้นเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความหนักแน่นสายตาคมจ้องมองใบหน้าหวานตลอดเวลาราวดีถึงกับยิ้มกว้างก่อนจะถลาเข้าหาอกแกร่งอีกครั้ง“ถ้าอย่างนั้นหนูดีก็อยู่ที่นี่ได้จนเปิดเทอมสิคะ”“ฉันมีงานที่ฝั่ง อยู่ได้นานสุดก็ถึงวันอาทิตย์”“วันอาทิตย์ ก็แค่สามวันเอง แต่ไม่เป็นไรถึงหนูดีจะชอบที่นี่แต่หนูดีก็อยากอยู่กับอาหินมากกว่า”ราวดีเอ่ยขึ้นเสียงใสพร้อมกับอ้อนอีกฝ่ายไปในที“ฮึ”เหมราชเพียงกระตุกยิ้มออกมาเบาๆแล้วกอดกระชับร่างบางให้แน่นขึ้น………………………………………………………………