วัชรวินทร์คลายแรงบีบที่มือลงนิดหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ราวกับว่าเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนอาจจะทำรุนแรงกับเธอไปจริงๆ

“ผมพร้อมที่จะให้คุณมากกว่า มันให้คุณเท่าไหร่”

มุกรวีส่ายหน้าด้วยความอึดอัดใจ

“พอเถอะค่ะ ฉันไม่อยากให้เราพูดกันเรื่องนี้อีก สำหรับฉัน… ทุกอย่างมันจบไปแล้ว และฉันก็ไม่อยากจะรื้อฟื้น”

“แม้ว่า… สิ่งที่ผมได้มาจะเป็นพรหมจรรย์ของคุณอย่างนั้นหรือ”

ดวงหน้าสวยเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มในพริบตา สิ่งที่ออกจากปากเขาคือเรื่องที่เธอพยายามลืม แต่ไม่ว่าจะพยายามมากสักแค่ไหน มุกรวีก็ไม่สามารถทำได้ เธอควรจะโทษใครดี เขา ตัวเอง หรือโชคชะตากันแน่

เธอคือผู้หญิงคนสุดท้ายที่เขาอยากจะยุ่งด้วย!
หากโชคชะตากลับเล่นตลก ชักนำให้เขากลายเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้พรหมจรรย์ของเธอมาเสียอย่างนั้น

จะว่าไป หุ่นทรงนาฬิกาทรายกับหน้าอกไซด์ใหญ่เกินมาตรฐานหญิงไทยก็ช่างน่าดึงดูดใจ

วัชรวินทร์คิดว่าการเก็บเธอไว้เป็นเครื่องเล่นคลายเหงาสักพักก็คงไม่เลวนัก เบื่อเมื่อไหร่ก็ค่อยเขี่ยทิ้ง

หากหญิงสาวที่เป็นเพียงดาวยั่วปลายแถวกลับปฎิเสธที่จะสานสัมพันธ์ต่อ รวมทั้งเงินค่าเสียหลายหลักที่เขาพยายามจะชดใช้

วัชรวินทร์จึงเกิดความสงสัย เธอไปเอาความมั่นใจที่ว่านั่นมาจากไหน จึงเอาตัวเข้าไปพัวพันเพื่อหาคำตอบ

กว่าจะรู้ตัว… แม่ดาวยั่วปลายแถวก็เลื่อนตำแหน่งมาเป็นดวงดาวของหัวใจ หรือนี่จะเป็นรักที่เขาพยายามตามหามาทั้งชีวิต

ป.ล. ไม่เคยตีพิมพ์ ไม่เคยมีอีบุ๊ก เป็นเรื่องใหม่ล่าสุดของนิยา เบรานี่ หลังจากห่างหายไปเลี้ยงลูกมา5ปี