Serendipity Galaxy ตั้งแต่จักรวาลเริ่มก่อตัว

Serendipity Galaxy ตั้งแต่จักรวาลเริ่มก่อตัว
ผู้เขียน: แมวสามสี
สำนักพิมพ์: แมวสามสี
หมวด: นิยายโรมานซ์

Serendipity Galaxy ตั้งแต่จักรวาลเริ่มก่อตัว แมวสามสี www.mebmarket.com 1“ถ้าขอพรได้จริงๆ ฉันขอให้ได้เจอนาย และมีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่กับนายได้ไหมนะ ..”เธอพูดออกมากับดวงดาวนับร้อยๆ ดวงบนฟากฟ้า พร้อมกับทอดสายตาขึ้นไปอย่างมีความหวัง เธอปล่อยให้เสียงเพลงดังเอื่อยๆ ต่อไปโดยไม่ได้สนใจมากนัก เพราะตอนนี้เสียงของหัวใจของเธอมันกำลังร้องเรียกหา ใครบางคน คนที่แม้แต่เธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาเป็นใคร และ อะไร ที่นำพาเขาเข้ามาในใจของเธอ2“คนนี้ใช่ป่ะ ? ดูบุคลิกโตสุดเลยอ่ะเท่าที่สังเกตมาจากหลายๆ คลิป”ด้ายใสมองหน้าฉันแล้วยิ้ม พร้อมกับตอบคำถามของฉัน“ไม่ใช่หรอก คนที่อายุมากสุดชื่อจิน ส่วนคนนี้ชื่อ จีมิน ต่างหากล่ะ”แต่เหมือนกับว่าหูฉันจะไม่ได้รับฟังคำตอบที่เพื่อนสาวตอบกลับมาเท่าไหร่ ยังคงเอาแต่ดูรูปของคนที่ตัวเองคิดว่าโตที่สุด ไม่ว่าจะผมสีส้ม สีชมพู หรือสีเงิน ฉันก็ยังคงมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้เป็นพี่ใหญ่ของวงแน่ๆ แล้วก็เป็นคนที่ฉันจำหน้าได้แม่นมากๆ ตั้งแต่แรกที่เห็นเลย เพราะฉันรู้สึกว่าเขาหน้าตาไม่เหมือนใครดี แถมยังมีบุคลิกที่โตมากๆ ดูเหมือนผู้ชายที่เก่ง รู้จักบริหารเสน่ห์ รู้ว่าผู้หญิงชอบอะไร สายตาเต็มไปด้วยแรงดึงดูด คาริสม่าก็รุนแรงมาก ดูอันตรายมากเลยล่ะ3ปึง !! กริ๊ก !!ในขณะที่ผมยังคงหาคำตอบให้กับภาพตรงหน้าไม่ได้ ผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องและล็อคกลอนดังขึ้น พร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามา เธอเดินตรงไปยังที่นอนที่ปูอยู่บนพื้นกระเบื้องและนั่งลงพร้อมกับจ้องแล็ปท็อปของเธอที่วางอยู่บนเตียงเหมือนมองไม่เห็นสิ่งปกติ“คุณครับ !! ไม่ทราบว่าที่นี่คือที่ไหนหรอครับ ?”ผมตัดสินใจถามออกไป เพราะเธอเหมือนไม่สังเกตเห็นผมเลย“….”4ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในสถานที่ที่ไม่คุ้นตา รอบตัวผมตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงจอแจของผู้คนมากหน้าหลายตา ต่างคนต่างเดินสวนกันไปมาในสถานที่ที่คล้ายๆ กับห้างสรรพสินค้า บ้างก็มาเป็นกลุ่ม บ้างก็มาเป็นคู่ และมีอีกไม่น้อยที่เดินเพียงลำพัง รวมถึง.. เธอคนนั้นของผมด้วย ผมได้แต่ยิ้มเล็กๆ ออกมาให้กับความคิดของตัวเอง เพียงแค่นึกถึงเท่านั้น ผมก็ฝันถึงเธอซะแล้วล่ะครับ5“โอ้ .. จีมิน นายอยู่ส่วนไหนของบ้านน่ะ ?”“ครับพี่ ผมอยู่ข้างนอกอ่ะครับ พี่จินมีอะไรหรือเปล่าครับ ?”“โอ๊ะ !! นายอยู่ข้างนอกหรอกเหรอ ? ว่าแต่อยู่ไหนล่ะ ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่ชวนฉันด้วยล่ะ ฉันหิวข้าวจะแย่อยู่แล้วนะ !!”พี่ชายคนโตของบ้านกำลังงอแงใส่เขา สาเหตุมาจากที่เขาออกมาข้างนอกและไม่ยอมชวนออกมากินข้าวด้วย -_-“เดี๋ยวนะครับพี่.. ผมจะตอบทีละคำถามนะครับ ผมอยู่กับพวกพี่แทมินครับ ออกมาตั้งแต่ช่วงสายแล้ว ที่ไม่ได้ชวนเพราะผมไปนานอ่ะครับ เลยกลัวพี่จะไม่สนุก”6หลายๆ คนบอกว่า และ แกล้งทำเป็นเฟรนด์ลี่ มันดูแสดง งั้นหรอ !! ฉันล่ะเกลียดจริงๆ แค่เพราะหลายๆ คนบอกว่าก็เชื่อเขาหมดแล้วงั้นหรือ ? ทั้งๆ ที่ผู้จัดการแทบจะไม่เคยคุยกับฉัน หรือเห็นการทำงานของฉันที่สำนักงานเลยด้วยซ้ำ แต่แค่เพราะ หลายๆ คนบอกว่า ฉันล่ะหมดคำจะพูดจริงๆ นี่คนระดับผู้จัดการก็ยังฟังความแค่ข้างเดียวอยู่ดีสินะ แต่ก็นะ ข้างเดียวแต่หลายเสียง ฉันจะไปสู้อะไรได้7“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!”“เฮ้ยยย !!”ก่อนที่เธอของผมจะหน้ากระแทกเบาะนั่งด้านหน้า ผมก็รีบโอบกอดเธอเอาไว้ โดยใช้มือข้างหนึ่งจับแขนเธอ และใช้มืออีกข้างหนึ่งเอื้อมผ่านหลังไปโอบแขนอีกข้างของเธอไว้แน่น และดึงตัวเธอเข้ามาชิดตัวผม เพื่อที่ผมจะได้กอดให้ถนัดมากขึ้น เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาเพียงเสี้ยววินาที !“แม่งเอ๊ย !!! ขับรถอะไรแบบนี้วะ ?”8“รู้สึกเป็นห่วงก็เลยรบกวนจิตใจอย่างนั้นหรอ ?”นัมจุนเอ่ยถามจีมินเหม่อมองไปยังแม่น้ำเบื้องหน้าอีกครั้ง และถอนหายใจออกมายาวๆ“ครับ เหมือนจะเป็นแบบนั้น”ตอบคำถามนั้นเสร็จ ชายหนุ่มทั้งสองก็ต่างนั่งนิ่ง และอยู่กับความคิดของตัวเองไปอีกสักพัก สายลมที่พัดเอื่อยๆ ยิ่งทำให้ใจของชายหนุ่มรู้สึก … เหงา อย่างบอกไม่ถูก เรื่องประหลาดเหล่านี้ เป็นสัญญาณล่วงหน้าของอนาคตหรือเปล่านะ ?9พัค จีมิน กำลังนั่งไถโทรศัพท์มือถือของตัวเองในระหว่างรออัดเสียงสำหรับอัลบั้มใหม่ที่มีกำหนดการวางแผงในช่วงเดือนหน้านี้ เขานั่งอยู่บนเก้าอี้บริเวณด้านหน้าห้องอัดเสียง พลางเลื่อนดูคลิปวิดิโอไปเรื่อยๆ ในระหว่างที่เขากำลังดูคลิปแฟนแคมของตัวเองอยู่นั้น ก็นึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา คนที่เขาไม่ได้พบเจอมาเป็นเวลาเกือบสามเดือนแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่เจอเธออยู่คนเดียวที่ห้องที่เหมือนเป็นห้องเช่าของเธอ เขาก็ไม่เคยเห็นเธออีกเลย ไม่ว่าจะพยายามหลับตามสถานที่ที่เคยเจอ หรือเผลอหลับในเวลารอทำงานจริงๆ แต่ไม่ว่าที่ไหนๆ ก็ไม่นำพาให้เขาได้พบกับเธออีก เขารู้สึกสับสน และกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก เหตุเพราะครั้งสุดท้ายที่พบเจอนั้น เขาก็ยังไม่สามารถหยุดน้ำตาของเธอได้ สร้างบาดแผลเล็กๆ ในใจของเขามาจนถึงทุกวันนี้10“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?”ผมได้แต่ถามคำถามนั้นอยู่ภายในใจ นับตั้งแต่ผมก้าวเท้าออกมาและมองเห็นเธอไกลๆ ผมก็รู้สึกคุ้นเคยผู้หญิงตรงหน้าเหลือเกิน ผมตัดสินใจเดินเข้ามาใกล้ๆ เพื่อจ้องหน้าเธอให้ถนัด แต่ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นเธอจริงๆ !! ผมไม่เจอเธอมาตั้งหลายเดือน มันบังเอิญเกินไปหรือเปล่าที่มาเจอตัวเป็นๆ แบบนี้ ? ในสถานการณ์แบบนี้ ? และใกล้กันขนาดนี้ ? อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ตอบคำถามตัวเองได้หนึ่งอย่างคือ..เธอที่ผมพบเจออยู่ช่วงหนึ่งนั้น มีตัวตนอยู่จริงๆ !!11ออกมา จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะ แต่โอกาสแบบนี้คงไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้วล่ะ ร่างกายฉันขยับเดินไปข้างหน้า ก้าวขึ้นบันไดไปบนเวที เดินตรงไปหาจีมินอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ฉันเดินตรงไปหยุดอยู่ด้านหน้าของสายตาจีมิน และมองหน้าเขาอยู่แบบนั้น สายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกและความมีชีวิตนั้นคืออะไรกัน .. ในเมื่อทุกคนตอนนี้หยุดนิ่งราวกับรูปปั้น แต่ทำไมผู้ชายตรงหน้าของฉันถึงได้มีสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างและดูหวานหยาดเยิ้มในเวลาเดียวกันได้ขนาดนี้ !! สายตาของคุณนี่ร้ายกาจจริงๆ นะจีมิน แม้กระทั่งตอนนี้เลยสินะ ^_^12“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ ? คุณเป็นคนไทยใช่ไหมคะ ?”เหมือนโชคช่วยที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ผู้ชายคนนั้นพูดไทยได้ เท่าที่ฟังจากสำเนียงของเธอแล้ว ฉันรู้สึกว่าเธออาจจะเป็นคนไทยด้วยซ้ำ ฉันยิ้มอย่างโล่งใจ และเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงตรงหน้าสลับกับมองหน้าผู้ชายร่างท้วมคนนั้นอีกครั้ง เพื่อจะบอกเหตุผลที่ฉันตะโกนเรียกพวกเขาไว้นั่นเอง แต่ในขณะที่ฉันมองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างเต็มตาแล้ว ฉันก็ชะงัก ตัวแข็ง และเผลอจ้องจนตาไม่กะพริบ O_O ผะ .. ผู้ชายคนนี้ .. ผู้ชายคนนี้คือ …“คุณคะ !! มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ ?”—————————————–O.O ติดตามเพิ่มเติม กดซื้อได้เลยน้าา .. ด้วยรัก ^^