The Clover Of Love

The Clover Of Love

The Clover Of Love
ผู้เขียน: น้ำสุวรรณ
สำนักพิมพ์: น้ำสุวรรณ
หมวด: นวนิยายชีวิต / ดรามา

เรา : หนูรู้ไหม.. ว่าพี่ก็ป่วยเป็นโรคร้าย พี่กำลังจะตายในไม่ช้า (เราตัดสินใจพูดเรื่องนี้ออกไปโดยไม่ได้หันมองคนด้านหลัง เด็กน้อยนิ่งฟังเราแต่ยังจ่อมีดที่เดิม) พี่เองก็ใกล้จะตาย แต่พี่ไม่คิดฆ่าตัวตายนะ พี่ยังอยากมีชีวิตกับพ่อของพี่ เพื่อนของพี่ และคนที่พี่รัก

เด็กคนนั้น : แต่หนูไม่มี หนูถูกพ่อแม่ทิ้ง หนูไม่มีใคร ฮื้อๆๆๆ

เรา : พี่นี่ไง คุณครูที่นี่ เพื่อนๆที่นี่ ทุกคนเค้าเป็นห่วงหนู ทุกคนรักหนูนะ ส่งมีดมาให้พี่นะคะ

เด็กคนนั้นกวาดสายตามองไปยังทุกคนที่จับจ้อง เธอลดมีดลง.. แต่เธอไม่ยอมส่งมีดมาให้กับเรา คุณครูหลายคนพยายามที่จะตะโกนเข้ามาบอกว่ารักเธอมาก เธอก็ยิ่งร้องไห้

เด็กคนนั้น : ฮึกๆ หนูไม่สวย หนูไม่มีผม หนูอาย ฮื้ออออ

เรา : ….. งั้นพี่ยกผมของพี่ให้เอาไหม (เราปล่อยยางมัดผมออกจากหัว และชี้มือไปที่ผมสีดำเงา) พี่ยกให้หนูทั้งหมด หนูจะยอมเอามีดให้กับพี่ไหม

เด็กคนนั้นพยักหน้า เราเอากรรไกรที่เสียบไว้ที่กระเป๋ากางเกงออกมา ก่อนจะตัดผมตัวเองต่อหน้าทุกคน เราตัดผมทีละช่อชิดหนังหัว ก่อนจะส่งมันให้กับน้อง เราไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองพ่อ..ว่าท่านกำลังคิดเห็นยังไง คิดแค่เรามีมากพอแล้ว.. มากพอที่เราจะให้คนอื่นเค้าบ้าง

เรา : ส่งมีดให้พี่นะคะ ฮึกๆ…แล้วมาตัดผมให้พี่ ดีไหม..

เรายื่นมือเป็นรอบที่สอง เมื่อตัดผมไปได้เกินครึ่ง มั่นใจว่ามันจะทำให้เด็กผู้หญิงคนนี้ไว้ใจเรา เธอมองหน้าเราด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะร้องไห้ ก่อนจะทิ้งมีด…วิ่งเข้ามากอดเราแนบแน่น น้ำตาของเราไหลและทรุดตัวกอดเด็กน้อยคนนี้ มันเหมือนชีวิตของเราสองคนที่กำลังนับถอยหลัง จะมีค่าเพื่อกันและกัน

The Clover Of Love
น้ำสุวรรณ
www.mebmarket.com
เรา : หนูรู้ไหม.. ว่าพี่ก็ป่วยเป็นโรคร้าย พี่กำลังจะตายในไม่ช้า (เราตัดสินใจพูดเรื่องนี้ออกไปโดยไม่ได้หันมองคนด้านหลัง เด็กน้อยนิ่งฟังเราแต่ยังจ่อมีดที่เดิม) พี่เองก็ใกล้จะตาย แต่พี่ไม่คิดฆ่าตัวตายนะ พี่ยังอยากมีชีวิตกับพ่อของพี่ เพื่อนของพี่ และคนที่พี่รักเด็กคนนั้น : แต่หนูไม่มี หนูถูกพ่อแม่ทิ้ง หนูไม่มีใคร ฮื้อๆๆๆเรา : พี่นี่ไง คุณครูที่นี่ เพื่อนๆที่นี่ ทุกคนเค้าเป็นห่วงหนู ทุกคนรักหนูนะ ส่งมีดมาให้พี่นะคะเด็กคนนั้นกวาดสายตามองไปยังทุกคนที่จับจ้อง เธอลดมีดลง.. แต่เธอไม่ยอมส่งมีดมาให้กับเรา คุณครูหลายคนพยายามที่จะตะโกนเข้ามาบอกว่ารักเธอมาก เธอก็ยิ่งร้องไห้เด็กคนนั้น : ฮึกๆ หนูไม่สวย หนูไม่มีผม หนูอาย ฮื้ออออเรา : ….. งั้นพี่ยกผมของพี่ให้เอาไหม (เราปล่อยยางมัดผมออกจากหัว และชี้มือไปที่ผมสีดำเงา) พี่ยกให้หนูทั้งหมด หนูจะยอมเอามีดให้กับพี่ไหมเด็กคนนั้นพยักหน้า เราเอากรรไกรที่เสียบไว้ที่กระเป๋ากางเกงออกมา ก่อนจะตัดผมตัวเองต่อหน้าทุกคน เราตัดผมทีละช่อชิดหนังหัว ก่อนจะส่งมันให้กับน้อง เราไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองพ่อ..ว่าท่านกำลังคิดเห็นยังไง คิดแค่เรามีมากพอแล้ว.. มากพอที่เราจะให้คนอื่นเค้าบ้างเรา : ส่งมีดให้พี่นะคะ ฮึกๆ…แล้วมาตัดผมให้พี่ ดีไหม.. เรายื่นมือเป็นรอบที่สอง เมื่อตัดผมไปได้เกินครึ่ง มั่นใจว่ามันจะทำให้เด็กผู้หญิงคนนี้ไว้ใจเรา เธอมองหน้าเราด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะร้องไห้ ก่อนจะทิ้งมีด…วิ่งเข้ามากอดเราแนบแน่น น้ำตาของเราไหลและทรุดตัวกอดเด็กน้อยคนนี้ มันเหมือนชีวิตของเราสองคนที่กำลังนับถอยหลัง จะมีค่าเพื่อกันและกัน