แต่การย้ายที่อยู่ใหม่ก็ทำให้ฉันได้เข้าไปใกล้ชิดหนึ่งในสองคนที่ควรจะอยู่ให้ห่าง ทั้งๆที่ฉันควรจะรั้งตัวเองออกมา แต่พอได้อยู่ใกล้ก็กลายเป็นว่าไม่สามารถจะตัดใจถอยให้ไกลได้

——————————————————–

“หายไปไหนมา”
“อยากรู้?” เขาก้มลงมองฉัน เอียงหน้าพร้อมกับมุมปากที่ยกขึ้นน้อยๆ แม้ปากจะยิ้มแต่สายตาเขาดูล้า
“ปกติรายงานแต่เมีย”
เมียห้ามได้คนเดียว…ประโยคนั้นดังขึ้นในหัวของฉัน
ธันวาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างกวนประสาท ฉันรู้ว่าเขาแค่พูดออกมาเพื่ออยากจะปั่นประสาทฉันก็เท่านั้นแหละ
“…”
“ไม่อยากรู้แล้ว?” เขาก้มหน้าลงมาอีกเหมือนอยากเห็นหน้ากัน จงใจพูดใกล้ๆ ภาพผู้ชายที่ดูเหนื่อยล้าหายไปในพริบตา
“ไม่อยากรู้แล้ว ไปห่างๆเลย” ฉันผลักเขา ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆ ดังขึ้น
“นายกลับไปพักไหม ฉันไปเองได้”
“…”
“ธันวา”
“ถ้าไม่ใช่เมียก็เลิกสั่งได้แล้ว อย่างที่บอก…เมียสั่ง เมียห้าม เมียถามได้คนเดียว”