“ทำบ้าอะไรของคุณ?” หญิงสาวสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเขาทันทีหลังจากทุกคนออกไปหมดแล้ว
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่” ร่างสูงยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองหน้าหญิงสาวยิ้มๆ
“คุณทำ!”
“ไหนบอกมาหน่อยสิว่าพี่ทำอะไร” ชายหนุ่มนั่งลงบนม้านั่งกอดอกมองหญิงสาวตาเป็นประกาย
“ก็…ก็….โอ้ย! ทำไมต้องมากวนประสาทกันด้วยนี่” หญิงสาวกระทืบเท้าเบาๆ อย่างขัดใจ
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ อยู่ๆ ก็มาโวยวาย ผีเข้ารึเปล่าหนูกี” ไม่ว่าเปล่า มือใหญ่ยังดึงร่างบางให้มานั่งร่วมกันอีกด้วย
“ว้าย! ฉันไม่นั่ง” หญิงสาวที่นั่งลงสนิทแล้วแหวขึ้น
“นั่งเถอะ ไม่เมื่อยคอรึไงคอตั้งแบบนี้” มือใหญ่จับคอของหญิงสาวหมุนไปมาก่อนจะจับให้หันมามองหน้าเขาตรงๆ ในตอนท้าย
“ทำไมต้องมาวุ่นวายกับหัวของคนอื่นด้วยเนี่ย” กีรณามองเขาตาขวาง
“เป็นห่วง”
“ห่วงเรื่องอะไร?”
“ห่วงไง….กลัวว่าน้องจีนจะกำพร้าแม่” ชายหนุ่มว่ายิ้มๆ
“ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนั้น ฉันไม่ตายง่ายๆ หรอก”